سلام غریب آشنا تو روزگار بی کسی محیط امن عاشقی تو دوره ی دلواپسی بهانه ی بقای من ، تو این کویر بی علف مثل یه راز سر به مهر ، میون سینه ی صدف
پرسه زدم تو کوچه ها دنبال عطر پیرهنت می خوام که آشیون کنم تو چتر دست روشنت تا دنیا دنیا باشه از بودن تو سیر نمی شم با بودنت هزارتا سد ، بازم زمین گیر نمی شم
بس که نفس نفس زدم تو کوچه های بی امید کوچه دلش بارونی شد ، چشای من چشاتو دید
تو فصل بی برگی باغ ، بهار سر سبز منی تو قحطی هوای خوب مثل نفس کشیدنی
تو اومدی و دغدغه از توی لحظه هام پرید طنین خنده های تو پرده ی ظلمت رو درید
