قشنگ خانم به ما چه که اینجا دل حراجه به ما چه نازنینم که بی مهری رواجه قشنگ خانوم به ما چه که درد نارفیقی تو این دیار غربت یک درد ناعلاجه قشنگ خانوم به ما چه که اون عاشق ترین هم تو معنی کردن عشق هنوزم حاج و واجه نشون به اون نشونی که خیلی مهربونی فقط تویی که یک عمر برای من می مونی عجب روزگاری یست حدیث خنده داریست
یکی مست و غزل خون به جستجوی یاره یکی سرخورده از عشق پی راه فراره یکی ناامیده یکی غرق امیده یکی بی زحمت و رنج تو آرزوش رسیده یکی هم خسته از خود از این دنیا بریده
