مزار ای مرد قایقران تو این دریایه نا آرام بمیرم من دلم در سینه می لرزه تو میدونی تو این بندر اسیرم من پناهم ده که بال و پر بگیرم من نجاتم ده که از تنهای سیرم من ببر بر او پیامم را بگو صیاد ماهی گیر نشانم را بگو امشب به دلدارم پرستویه دلم را در قفس نگذار بیا با آخرین دیدار غریقی را تو عمره جاودان بسپار چه شبهای نشستم تا سحر بیدار تا باز آئی که محتاج توام بسیار صدایه بوسه امواج یه آهنگ غم انگیز از جدایهاست تو این دریایه نا آرام چراغ آسمان تاریک و ناپیداست
تو گوش من فقط فریاد ماهی هاست تو میدونی امیدم دیدن فرداست چه دلهایی که پژمرده چقدر تنهاست چه گلهایی که پرپر تو این دریاست
