نذار ای مرد قایقران تو این دریای ِ نا آرام بمیرم من دلم در سینه می لرزه تو می دونی تو این بندر اسیرم من پناهم ده... که بال و پر بگیرم من نجاتم ده... که از تنهای سیرم من
ببر بر او پیامم را بگو صیاد ماهیگیر نشانم را بگو امشب به دلدارم پرستوی دلم را در قفس نگذار بیا با آخرین دیدار غریبی را تو عمر جاودان بسپار چه شبهایــــــــی نشستم تا سحر بیدار تو باز آیــــــــی که محتاج توام بسیار
صدایه بوسه ی امواج یه آهنگ غم انگیز از جدایی هاست تو این دریای نا آرام چراغ آسمان تاریک و ناپیداست
