بیا ای قصه گوی هزار ویک شب من گل لبهاتو وا کن برای قصه گفتن بگو از شاخه هایی که بی تو گل ندادن که اشک شب بریزه تو دستای تو من
دستای من از خستگی پره گور سرد آرزومه بی تو موندن مرگ جاریه عمر خوندم تمومه بی تو لحضه هام سرد و غمزده مثل لحضه های پوچه ای عزیز من تا تو با منی شعر غم یه شعر پوچه بیا ای قصه گو شب بیداریه نباشی پیش من یه زخم کاریه بیا ای قصه گوی هزار ویک شب من گل لبهاتو وا کن برای قصه گفتن بگو از شاخه هایی که بی تو گل ندادن که اشک شب بریزه تو دستای تو من گر چه این شبا تاریکه قصه گو سحر تابیده کفتر سفید عشقم پشت پنجره خوابیده بیا ای قصه گو شب بیداریه نباشی پیش من یه زخم کاریه
