هبوط منوبا خستگیهام تنها نذار سایبون مهرتو ازم نگیر چشمه ی زلالتو نشون بده این مسافرغریبو بپذیر پرم ازوسوسه های بی دلیل لحن گندم منو تااینجا کشید لحظه های سبزمو،ازم گرفت روح من به مرزتاریکی رسید منوباخستگیام تنها نذار سایبون مهرتوازم نگیر چشمه ی زلالتونشون بده این مسافرغریبوبپذیر پس ازاین میخوام که باحسرت مرگ بیارم خستگیاموپیش تو میخوام اقراربکنم بی واهمه همه دلبستگیاموپیش تو ای حضورتوبهشت بی دریغ بی توهرجا که باشم جهنمه این مسافرغریبوبپذیر کمکم کن بسه، غربت بسمه منوباخستگیام تنها نذار سایبون مهرتوازم نگیر چشمه ی زلالتونشون بده این مسافرغریبوبپذیر
