شنبه من بد بد روز عشق سرسری گریه های بیخودی خنده بی خبری صبح یکشنبه میاد مثل یه قهوه سرد شکل بی شکل کشیش بر سر صلیب درد
غیبت عشقه که مارو می کشه سیل بی رحمه، بهارو می کشه
دفتر دوشنبه های بی کسی میگه تار موی یارم کم شده روی روسریش باید خط بکشم وقتی رخت خونه مون پرچم شده از سر سه شنبه های موج و کف هر پناهنده یه قایق می خره ساحل از شکسته های ما پره تا بخواهی صدفای بی سره
غیبت عشقه که مارو می کشه سیل بی رحمه، بهارو می کشه
عصر چارشنبه هنوز میگه یک بیرق بدوز بی شناسنامه بسوز آدم روز به روز روز پنجشنبه میاد جوری که نیومده سرخ سرخ و داغ داغ مثل یک آتشکده جمعه از لهجه دریا خیس خیس میگه قصه دو ماهی بنویس
غیبت عشقه که مارو می کشه سیل بی رحمه، بهارو می کشه
