چو نی ناله دارم ز درد جدایی فغان از جدایی قفس دل بود بلبلی را که نالد شب و روز در آشیان از جدایی چرا منننالم ز هجران که نالد زمین از فراغ آسمان از جدایی به هر شاخه ای با مرغی سراید به لحنی دگر داستان از جدایی ز شمعم به جان آتشی افتد به بزمی که آید سخن در میان از جدایی
