یه روز مرغ جوونی زبومت پر می گیره قناری قشنگ دلت کنج قفس می میره دیگه بسه میاد اون روز که چشمات چیزی جز غم نبینه به گیسوی سیاه تو هم گرد پیری بشینه دیگه بسه مگه تا کی می تونی تو شادابی بمونی گل سرخ قشنگ بگیری رو شونه هات بشونی ببین با من چه کردی که هرشب از فراقت مثل بارون بهارم از اون روزی که رفتی نشستی با رقیبم سر و سامون ندارم نمی دونی چه سخته غم و رنج جدایی بگو ای برده از دیادم کنارم کی میایی
