کولی شبگرد عشق بی خبر از ره امد غنچهی قلبم را چید هستیم را اتش زد دل از نگاهشتو سینه لرزید گل لبانشچو لاله خندید کلید عقلم را دزدید کلید عقلم را دزدید
به او هماندم دل بستم دلم رها شد از دستم به او چو پیوستم می از لبانش نوشیدم هنوزم از ان می مستم به یاد او هستم
به او هماندم دل بستم دلم رها شد از دستم به او چو پیوستم می از لبانش نوشیدم هنوز از ان می سرمستم به یاد او هستم دل از نگاهشتو سینه لرزید گل لبانشچو لاله خندید کلید عقلم را دزدید کلید عقلم را دزدید
بی خبر از رنج دوران بسته بودیم عهد و پیمان که ناگهان یک شب و با یک بهانه سوی دیگر شد روانه از اشیان
ی خبر از رنج دوران بسته بودیم عهد و پیمان که ناگهان یک شب و با یک بهانه سوی دیگر شد روانه از اشیان دل از نگاهشتو سینه لرزید گل لبانشچو لاله خندید کلید عقلم را دزدید کلید عقلم را دزدید
کولی شبگرد عشق بی خبر از ره امد غنچهی قلبم را چید هستیم را اتش زد دل از نگاهشتو سینه لرزید گل لبانشچو لاله خندید کلید عقلم را دزدید کلید عقلم را دزدید کلید عقلم را دزدید کلید عقلم را دزدید
