خاطره ای فراموش یه قاب عکس خالی پشت غبار اندوه تبسمی خیالی چیزی ازم نمونده جز یه نگاه ساده یه آسمون شرجی یه بغض بی اراده تنها امیدم اما بودن و موندن توست چراغ کلبه من حضور روشن توست با اون نگاه گرمت پنجره ها رو وا کن از توی تاریکی ها بازم منو صدا کن بزار یه قاب خالی جون بگیره دوباره شبای سوت و کورم پر بشه از ستاره تو نازنینترینی تو لحظه های تردید چشات یه چشمه مهتاب نگات هزار تا خورشید
