وقتی رفتم یادم کن شبها وقتی ماندی با قلبت تنها با چشمانی خیس از عشق رفتم در هر باران یادم کن اما گفتی نمی خواهی دنیا را بی من عاشقم می مانی حتی با رفتن می ماند شعله عشق ما روشن یاد توام یاد توام نا باورانه هر دو تا مرز گریه رفتیم در آن بهت بی پایان بی پایان شکستیم شانه به شانه هم در کوچه های تقدیر پیمان خود را با هم در باران می بستیم در آیینه می گوییم هر بار فرصت عشق می شود تکرار ما تنهاییم دور از هم اما می رسد باز لحظه دیدار گفتم دلواپس روز پایانم بگذارم جانم را شرط پیمانم در عشقت می سوزد قلب گریانم یاد توام یاد توام
