ما نیز روزگاری لحظه‌ئی سالی قرنی هزاره‌ئی ازاین‌پیش‌تَرَک هم در این‌جای ایستاده بودیم، بر این سیّاره بر این خاک در مجالی تنگهم‌ازاین‌دست ــ در حریر ِ ظلمات، در کتان ِ آفتاب در ایوان ِ گسترده‌ی ِ مهتاب در تارهای ِ باران در شادَرْوان ِ بوران در حجله‌ی ِ شادی در حصار ِ اندوه تنها با خود تنها با دیگران یگانه در عشق یگانه در سرود سرشار از حیات سرشار از مرگ. ما نیز گذشته‌ایم چون تو بر این سیاره بر این خاک در مجال ِ تنگ ِ سالی چند هم از این‌جا که تو ایستاده‌ای اکنون فروتن یا فرومایه خندان یا غمین سبک‌پای یا گران‌بار آزاد یا گرفتار. ما نیز روزگاری آری. آری ما نیز روزگاری...
