ای حنجر بریدهبا خنجر مدارا سرود تازه سر کناز خشم مردم ما از اقتدرا شب سازبر خاک ما چه وحشت ما از تبار خشمیمبا یک قبیله نفرت بگذار تا بریزندخون من و تو بر خاک که رو به مرگ دارند این کودکان ضحاک فریاد کن به عشقیاین شعر سرخ ایمان مردم همیشه مردمایران همیشه ایران مردم همیشه مردمایران همیشه ایران
مردم گدازان به این اندک با خیل نیزه داران سربانهای بی سر مردم پرستانرا به تیغ اگر چه بستند
اگر چه سینه ها را در دخمه شکستند دست و پای سربی با جوخه های اعدام اگر چه هدیه کردند با خون شب شهیدان
مردم همیشه مردم ایران همیشه ایران مردم همیشه مردم ایران همیشه ایران
