من آخرین گل تو این کویرم توُ حُرم آفتاب دارَو میمیرَم تنم چه تنها لَبم چه تِشنَس تو قلبم انگار زخم یه دِشنَس زخم یه دِشنَس من یادگار رُوزای آبی ،اَبرای پاکم میراث خون توُ رَگای خاکم رَگای خاکم میراث باغی که سرنوشتش ویرون شدن بود سهم پرندَش پَرپَر زَدن بود پَرپَر زَدن بود تو ای که رنگ چشمات همرنگ خابهِ اِسمت یه اسمِ تازه یه شعر نابهِ من منتظر میمونم شاید بیائی وقت ظهوره کم کم باید بیائی من منتظر میمونم شاید بیائی وقت ظهوره کم کم باید بیائی ای با تو بوی نَمناک بارون نذار بمیرَم توُ این بیابون،نذار بمیرم توُ این بیابون من منتظر میمونم شاید بیائی وقت ظهوره کم کم باید بیائی
من یادگار رُوزای آبی ،اَبرای پاکم میراث خون توُ رَگای خاکم رَگای خاکم میراث باغی که سرنوشتش ویرون شدن بود سهم پرندَش پَرپَر زَدن بود پَرپَر زَدن بود تو ای که رنگ چشمات همرنگ خابهِ اِسمت یه اسمِ تازه یه شعر نابهِ من منتظر میمونم شاید بیائی وقت ظهوره کم کم باید بیائی من منتظر میمونم شاید بیائی وقت ظهوره کم کم باید بیائی
