شب سري به ميخانه زدم بوسه به پيمانه زدم راز دل چو گفتم به سبو اشك من گره شد به گلو ناله در دل شكستم تا نگويي كه مستم
شكوه مي كنم از غم تو با چشم سياهت لحظه ز دل نمي رود ياد نگاهت اي عزيز غايب ز نظر ستاره بزم هنر ناله در دل شكستم تا نگويي كه مستم
چون موجي سرگردان در آغوش توفان گذشتم گذشتم گذشتم از تو كه روزها كه افسانه گشتم از تو تا بي تو به ميخانه گذارم نگذارم لب بر لب پيمانه گذارم نگذارم تو شمعي و من در هوس شعله عشقم اين شعله به پروانه گذارم نگذارم
