دوش چه خورده ای بتا راست بگو نهان مکن چون خموشان بی گنه روی بر آسمان مکن باده خاص خورده ای نقل خلاص خورده ای بوی شراب می زند خربزه در دهان مکن
دوش شراب ریختی وز بر ما گریختی دوش شراب ریختی وز بر ما گریختی بار دگر گرفتمت بار دگر چنان مکن
ای دل پاره پاره ام دیدن اوست چاره ام اوست پناه و پشت من تکیه بر این جهان مکن
ای همه حلق و نآی من پر شده از نوای تو گر نه سماق باره ای دست به نآی جان مکن ناله مکن که نآی من ناله کند برای تو ناله مکن که نآی من ناله کند برای تو گرگ تویی شبان منم خویش چو من شبان مکن
باده به نوش و مات شو جمله تن حیات شو باده چون عقیق بین یاد عقیقه کان مکن باده عام از برون باده خاص از درون بوی دهان بیان کند تو به زبان بیان مکن بوی دهان بیان کند تو به زبان بیان مکن
