مثل تنها شدنه یه ادم توی غربت مثل پروازه پرندست توی بیکران ظلمت اینو از خودم نمی گم برید از اونا بپرسید که یه عمره لونه دارن روی شاخه های غربت
هر یه لحظش مثل مرگه مثل درده مثل پژمردن گل تو شبای ساکت و سرده هر یه لحظش مثل مرگه مثل درده مثل پژمردن گل تو شبای ساکت و سرده
اگه حتی یه شب هم یه تک چراغ یا یه شهاب بزنه به قلب بی ستاره ی شبای غربت شب بعدش دوباره سر می کشه به اسمونزجه های بی پناهی
توی قحطی صداقت حرف من حرف خودم نیست زجه ی نسل شکستست که یه عمره لونه داره روی شاخه های غربت حرف من حرف خودم نیست زجه ی نسل شکستست که یه عمره لونه داره روی شاخه های غربت
اگه حتی یه شب هم یه تک چراغ یا یه شهاب بزنه به قلب بی ستاره ی شبای غربت شب بعدش دوباره سر می کشه به اسمونزجه های بی پناهی
توی قحطی صداقت حرف من حرف خودم نیست زجه ی نسل شکستست که یه عمره لونه داره روی شاخه های غربت حرف من حرف خودم نیست زجه ی نسل شکستست که یه عمره لونه داره روی شاخه های غربت
میدونم غربت این شبای سرد دیگه پایونی نداره حرف من حرف خودم نیست زجه ی نسل شکستست
