خیلی وقته که با هم غریبهایم فصل پرواز داره از راه می رسه چاره به غیر رفتن نداریم خیلی وقته که می خوام بهت بگم بیا از گذشته ها دل بکنیم دفتر خاطره ها رو پاره کن راه بیافت تا دل به دریا بزنیم
اما تو می خوای مثل پرنده ای کنج این قفس ترانه بخونم اوج پروازم و از یاد ببرم تا همیشه به تو عاشق بمونم اما من دلم می خواد پر بکشم توی آسمونی که سهم منه تو اگه بال پریدن نداری من می رم که دیگه وقت رفتنه
