پاچ لیلی عمو دختر باموم تی بردن ِ رِهجان جان اشرفی گول بیهم تی گردن ِ رِهجان جان ئی شببامُوم تی ورجا نیشتن ِ رِهپاچ لیلی تی خاطر خوان بامود می کشتن ِ رِه پاچ لیلی تو بالای تلارمن در زمینم جان جان باموم تی خانه را ترای بی دینمجان جان اگر دانسته بِم تو بی وفایی پاچ لیلی تی ور نامومِه تا اول تو بایی پاچ لیلی بو شو کورِی کی من دیلگیرم از توجان جان به اَ فیکرم که دس ویگیرم از توجان جان هزار افسوس که می قدرَ اندانیپاچ لیلی هُتو شَمَا مرا دِه دِن نتانی پاچ لیلی
