پناهم بده ای صدای شبانه پناهم بده ای غزل ای ترانه پناهم بده ای غم خوب اهلی پرم کن پر از گریه ای بی بهانه پرم کن ز حسی که دیدار یک گل پر و بال پروانه را می گشاید پرم کن پر از حال خوب چکاوک در آن لحظه که دلنشین می سراید من از جنس برگم ، من از نسل باران پناهم بده ای سر آغاز رویش من از سمت عشقم من از روح هستی پناهم بده ای صفای نیایش بیا عشق بیا عشق به ایثار از خود گذشتن پناهم بده بیا عشق بیا عشق به دنیای دیوانه گشتن پناهم بده
