من از تو پا گرفتم من از تو قد کشیدم تو رو از تو گرفتم تا به خودم رسیدم تو با خلوص نیت تو خلوت شبونه پنهونی اشک می ریزی واسه منه دیونه رنجی که بردی از من رنج بدون گنجه رو پیشونیت پدر چون قصه درد و رنجه چین و چروک دستتات حکایتش درازه با دست خالی اما سفرت همیشه بازه چند تا بهار گذشته از هر دقیقه تو از کجا برف اومده روی شقیقه تو رنجی که بردی از من رنج بدون گنجه رو پیشونیت پدر چون قصه درد و رنجه رسیدی آخر راه تا ما رو راضی کردی حرف تو با تو اینه شاید کوتاهی کردی کاش منو مثل دیروز می شد قلندوش کنی با دست پر نوازش گریمو خاموش کنی بزرگی مثل اسمت هنوزم با وقاری هنوزم با ابهت تو خونه پا می زاری رنجی که بردی از من رنج بدون گنجه رو پیشونیت پدر چون قصه درد و رنجه
