ساقیا لب های تو جام شراب ای نگاهت گرم تر از آفتاب مست مستم از شراب بوسه ات سوختم از التهاب بوسه ات
بوسه ات دل می برد جان می دهد هرچه می خواهد دلم آن می دهد بوسه ات دل می برد جان می دهد هرچه می خواهد دلم آن می دهد
چون در آغوشم کشیدی مست مست همچو ای معشوقه ی عاشق پرست این هم آغوشی برای ما کم است پیرهن در این میان نامحرم است ماه تن در ابر پیراهن چرا گوهری را در صدف بستن چرا
بوسه ات دل می برد جان می دهد هرچه می خواهد دلم آن می دهد بوسه ات دل می برد جان می دهد هرچه می خواهد دلم آن می دهد
ساقیا لب را شراب آلوده کن بوسه ده ما را ز غم آسوده کن با این لب ها شراب بی غش است همچو گل برگ است و در می آتش است
بوسه ات دل می برد جان می دهد هرچه می خواهد دلم آن می دهد بوسه ات دل می برد جان می دهد هرچه می خواهد دلم آن می دهد
