ه عاصی از این فاصله ها، سایه به سایه با منی گم شدن از تو ساده نیست، تا تو خود رسیدنی قلب جریحه را عشق، زخمی گریه هاته باز چاره کن و فصله رو ، با خنده هات پلی بساز شکل خود شکستنه ، واهمه های بی کسی وقتی که تو شعر غروب ، به سطر گریه می رسی تن به ترانه میسپره ، با تو تموم لحظه ها تا به اشاره بشکنی ، سکوتو با سنگ صدا تو این غروب جاری ، مرگ عذاب من باش گل واژه ای میونه ، شعر خرابه من باش. عاصی از این فاصله ها، سایه به سایه با منی گم شدن از تو ساده نیست، تا تو خود رسیدنی قلب جریحه را عشق، زخمی گریه هاته باز چاره کن و فصله رو ، با خنده هات پلی بساز
