سر بریدند آسمان را در زمین سر بریدند آسمان را در زمین چیست حس مردم این سرزمین خواب دریا خواب دریا خواب دریا غرق خون تعبیر شد تشنه ای با دشنه ای تشنه ای با دشنه ای درگیر شد این گذشت اما غزل یک بیت نیست حسن مطلع را نمی باید گریست خواب ماندیم و غزل مسکوت ماند قلب ها قلب ها در گوشه ی تابوت ماند ما برای خویش می گرییم و بس منتش بر گردن فریادرس ما کجا این خانه را در می زنیم؟ ما فقط بیهوده بر سر می زنیم بیهوده بر سر می زنیم بر سر می زنیم سر آن خون و عطش اینها نبود آتفاق آن روز در آنجا نبود پیش از اسماعیل او را کشته اند پیش از هابیل او را کشته اند در ازل قربانی خلقت شد و زندگی با خون او رویت شد و میکشیم او را و زاری می کنیم زندگی را سوگوتری می کنیم شرم در چشم بیابان سیل شد در عبور از خود، زمان بی میل شد ماه را از گوشه ی شب، باد برد باد، خود را هم شبی از یاد برد.
