گفتم غم تو دارم گفتا غمت سرآید گفتم که ماه من شو گفتا اگر برآید گفتم ز مهرورزان رسم وفا بیاموز گفتا ز ماهرویان این کار کمتر آید گفتم که بر خیالت راه نظر ببندم گفتا که شبرو است او از راه دیگر آید گفتم خوشا هوایی کز باد صبح خیزد گفتا خنک نسیمی کز کوی دلبر آید گفتم که بوی لعلت ما را به آرزو کشت گفتا تو بندگی کن کو بنده پرور آید گفتم زمان عشرت دیدی که چون سر آمد گفتا خموش حافظ کین غصه هم سرآید شعر : حافظ
دگر شو شد که تا جونم بسوزه گریبان تا به دامونم بسوزه برای کفر زلفت ای پری رخ همی ترسم که ایمونم بسوزه ***** الهی آتش عشقم به جان زن شرر زان شعله ام بر استخوان زن چو شمعم برفروز از آتش عشق بر آن آتش دلم پروانه سان زن
