سکوت وقتی شب به انتها نمی رسه تنها جای پر کشیدن قفسه حالا که سکوت ما نمی شکنه بین ما فاصله فریاد می زنه زیر سقف این زمستون کبود تو بگو گناه من یکی چی بود یه دفعه قلبا همه سنگی شدن پس بده دوباره چشماتو به من میون این ادمای اهنی نباید تو هم دلمرو بشکنی ولی افسوس دیگه انگار خوابیدی حتی به گریه من گوش نمی دی( 2) وقتی که پشت سکوت پنجره حتی لبخند تورو باد میبره وقتی تو غربت خیس کوچه ها ستاره میشکنه اما بی صدا از کدوم طرف باید به هم رسید به کدوم لهجه باید فریاد کشید (2)
