تاب بنفشه میدهد طره مشک سای تو پرده غنچه میدرد خنده دلگشای تو ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز کز سر صدق میکند شب همه شب دعای تو تاب بنفشه میدهد طره مشک سای تو پرده غنچه میدرد خنده دلگشای تو
من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان قال و مقال عالمی می کشم از برای تو خرقه زهد و جام می گر چه نه درخور همند این همه نقش میزنم از جهت رضای تو شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر کاین سر پرهوس شود خاک در سرای تو
