تک درختی تیره بختم که در سکوت صحرا فریاد من شکسته در گلویم
* * * تک درختی بی پناهم که دشت آرزوها گردید آخر مزار آرزویم
* * * خشک و بی بارم پس ثمرم کو آن شادابی آن برگ و برم کو
* * * دور از یاران بی توشه و برگم همخانه محنت همسایه مرگم
* * * بر رخسارم غبار غم نشسته طوفان از من چه شاخه ها شکسته * * * چو نهال زهر آلوده همه کس از من بگریزد نه کسی با من بنشیند نه کسی با من آمیزد * * * گویم غم خود را با خار بیابان در سینه نهفتم اسرار بیابان
* * * در دل شب سکوت صحرا بود غم افزا آه از تو جدا بگویم ای مه حدیث خود با ماه
* * * تک درختی تیره بختم که در سکوت صحرا فریاد من شکسته در گلویم
* * * تک درختی بی پناهم که دشت آرزوها گردید آخر مزار آرزویم
