یاری چون ز تو دل ببرد یا تو دهی دل خود به کسی میدانی که چه ما گذرد در غم روی تو هر نفسی چون که کند او به تو پیمان شکنی میشوی آگه ز وفای چو منی گر بنشیند به کنار دگری خون خوری و تو همچو من دم نزنی خواهم که تو را عاشق و دیوانه ببینم در شهر جنون شهره و افسانه ببینم از درد جدایی، روزی که چو من بگذری از عهد و سلامت دیگر ز نگاهت، بر ساغر عشقم نزنی سنگ ملامت
