مولا حسین جان مولا حسین جان آقای من دنیای من مولا حسین جان آقای من دنیای من مولا حسین جان
پرچممو دست می گیرم دور سرم تکون میدم از همه دیوونه ترم پاش برسه نشون میدم
مولا حسین جان مولا حسین جان آقای من دنیای من مولا حسین جان آقای من دنیای من مولا حسین جان
ببین رو بوم خونه ها پرچمای سبز و سیاه علامتا و علما عاشقا و عاشقیا لباس قرمز می پوشه یکی یزیدش می کنن یکی امام حسین میشه تشنه شهیدش می کنن
داغ حسین تشنه لب زینبو محزون می کنه اونجا که شمر تعزیه اشکاشو پنهون می کنه خیمه رو آتیش می زنن رقیه فریاد می زنه ابن زیاد تعزیه می خنده و داد می زنه ببین وداع آخرو زمزمه های خواهرو چطور به میدون می بره بچه های برادرو مثل یه حبه قندی که تو آب چشمه حل میشه تا لب قاسم می رسه تلخه ولی عسل میشه
پرچممو دست می گیرم دور سرم تکون میدم از همه دیوونه ترم پاش برسه نشون میدم
مولا حسین جان مولا حسین جان آقای من دنیای من مولا حسین جان آقای من دنیای من مولا حسین جان
