فکرشم نکرده بودم با تو از خوشبختی رد شم بتونم که زندگیمو به نگاه تو ببخشم فکرشم نکرده بودم دیوارا این جوری کم شن چشمای شبیه دریات ناگهان مال خودم شن تو کنارمی که جاده می رسه به مرز آفتاب که بهار شعله کشیده از دل زمین بی تاب تو کنارمی که دستام بوی شالیزار میدن که پرستوها به سمت خونه ما پر کشیدن
یه هراس عاشقونه توی لرزش صداته دریا انگار چشم به راه لمس طوفان نگاته بیا تا دوباره گم شم توی عطر عود و بارون با یه لبخندت دوباره روحمو از هم بپاشون تو کنارمی که جاده می رسه به مرز آفتاب که بهار شعله کشیده از دل زمین بی تاب تو کنارمی که دستام بوی شالیزار میدن که پرستوها به سمت خونه ما پر کشیدن پر کشیدن پر کشیدن
