تا کی به تمنای وصال تو یگانه اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه ای تیره غمت را دل عشاق نشانه خواهد به سرآیدشب هجران تو یا نه جمعی به تو مشغول و توفارغ ز میانه هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو هر جا که شدم پرتو کاشانه تویی تو در کعبه و در دیر چو جانانه تویی تو منظور من از کعبه و بتخانه تویی تومقصود تویی ...کعبه و بتخانه بهانه ای تیره غمت را دل عشاق نشانه بلبل به چمن زار گل رخسار نشان دید پروانه در آتش شد و اسرار نهان دید عارف صفت حمد تو از پیر و جوان دید یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید دیوانه منم ..من که روم خانه به خانه ای تیره غمت را دل عشاق نشانه جمعی به تو مشغول و تو فارغز میانه عاقل به قوانین خرد راه تو جوید دیوانه برون از همه آئین تو پوید تا غنچهء نشکفتهء این باغ که بوید هر کس به زبانی صفت حمد تو گوید بلبل به غزل خوانی و قمری به ترانه رفتم به در صومعه زاهد و عابد دیدم همه را پیش رخت راکع و ساجد در بتکده رهبانم و در صومعه زاهد گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد یعنی که تو را می طلبم خانه به خانه ای تیره غمت را دل عشاق نشانه بلبل به چمن زان گل رخسار نشان دید پروانه در آتش شد و اسرار نهان دید عارف صفت حمد تو از پیر و جوان دید یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید دیوانه منم ..من که روم خانه به خانه ای تیره غمت را دل عشاق نشانه جمعی به تو مشغول و تو فارغز میانه
