متن آهنگ آتش دل معین
ﺩﻝ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﻏﻤﻪ ﺭﺧﺖ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺮﺩ
ﺩﯾﺪﻩ ﺳﯿﻠﻪ ﺧﻮﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﻨﻢ ﺑﺲ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﮐﺮﺩ
ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻋﻤﺮ ﻣﻦ ﻓﺮﻭ ﺭﻓﺘﻮ ﻣﺎﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﭼﺮﺍ ﺳﺮ ﺑﺮﻭﻥ ﻧﮑﺮﺩ
ﻫﯿﭻ ﺻﺒﺢ ﺩﻡ ﻧﺸﺪ ﻓﻠﻖ ﭼﻮﻥ ﺷﻔﻖ ﺯ ﺧﻮﻥ ﺩﻟﻪ ﻣﺮﺍ ﻻﻟﻪ ﮔﻮﻥ ﻧﮑﺮﺩ
ﺯ ﺭﻭﯾﻪ ﻣﻬﺖ ﺟﺎﻧﺎ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﮔﺸﺎ
ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻣﻪ ﺭﺍ ﻣﻨﻔﻌف ﻧﻤﺎ
ﺑﻪ ﻣﺎﻩ ﺭﻭﯾﺖ ﺳﻮﮔﻨﺪ
ﮐﻪ ﺩﻝ ﺑﻪ ﻣﻬﺮﺕ ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ
ﺑﻪ ﻃﺮﻩ ﺍﺕ ﺟﺎﻥ ﭘﯿﻮﻧﺪ
ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﻭ ﭘﺎﺯﻧﺪ
ﺑﻪ ﺟﺎﻧﻢ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﮑﻨﺪ
ﺧﺮﺍﺏ ﺭﻭﯾﺖ ﯾﮏ ﭼﻨﺪ
ﺑﯿﺎ ﻧﮕﺎﺭﺍ ﺟﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﻨﻤﺎ
ﺯ ﺭﻧﮕﻮ ﺑﻮﯾﺖ ﺧﺠﻞ ﻧﻤﺎ ﮔﻞ ﺭﺍ
ﺭﻭ ﺩﺭ ﻃﺮﻓﻪ ﭼﻤﻦ ﺑﯿﻦ ﺑﻨﺸﺴﺘﻪ ﭼﻮ ﻣﻦ
ﺩﻝ ﺧﻮﻥ ﺑﺲ ﺯ ﻏﻤﻪ ﯾﺎﺭﯼ ﻏﻨﭽﻪ ﺩﻫﻦ
ﮔﻞ ﺩﺭﺧﺸﻨﺪﻩ
ﭼﻬﺮﻩ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ
ﻏﻨﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﻨﺪﻩ
ﺑﻠﺒﻞ ﻧﻌﺮﻩ ﺯﻧﺎﻥ
ﻫﺮ ﮐﻪ ﺟﻮﯾﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎﺑﻨﺪﻩ ﺩﻝ ﺩ ﺍ ﺭﺩ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺲ ﮐﻦ ﺁﻩ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ
ﺯ ﺟﻮﺭ ﻣﻪ ﺭﻭﯾﺎﻥ ﺷﮑﻮﻩ ﮔﺮ ﺳﺎﺯﯼ
ﺑﻪ ﺷﺶ ﺩﺭ ﻣﺤﻨﺖ ﻣﻬﺮﻩ ﺍﻧﺪﺍﺯﯼ
ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺳﺎﻟﮏ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﯼ
ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺳﺎﻟﮏ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﯼ
