نه لب گشایدم از گل ، نه دل کشد به نبید چه بی نشاط بهاری که بی رخ تو رسید نشان داغ دل ماست لاله ای که شکفت به سوگواری زلف تو این بنفشه دمید به یاد زلف نگونسار شاهدان چمن ببین در اینه ی جویبار گریه ی بید بیا که خک رهت لاله زار خواهد شد ز بس که خون دل از چشم انتظار چکید
