بی همگان ، بسَر شود ، بی تو به سر نمی شود داغ تو دارد این دلم ، جای دِگر نمیشود بی همگان ، بسَر شود ، بی تو به سر نمی شود داغ تو دارد این دلم ، جای دِگر نمیشود شعر بلند عاشقی ، با تو ترانه میشود بی تو زبان شاعری زمزمه گر نمیشود تن به خطر سپرده ام از همه زخم خورده ام گر تو مرا رها کنی رفع خطر نمی شود آینه دار من تویی صبر و قرار من تویی سر بکدام سو نهم بی تو سفر نمی شود ، بی تو سفر نمی شود بی همگان ، بسَر شود ، بی تو به سر نمی شود داغ تو دارد این دلم ، جای دِگر نمیشود بی همگان ، بسَر شود ، بی تو به سر نمی شود داغ تو دارد این دلم ، جای دِگر نمیشود حادثه های دَم به دَم می بردَم قدَم قدَم از تب و تابِ حادثه بی تو گذر نمی شود داروُ ندار وُ بیش و کم قال و مقالُ و پیچ و خم بود و نبود و زیر و بم بی تو به سر نمی شود ، بی تو به سر نمی شود
