تا بهار دلنشین آمده سوی چمن ای بهار آرزو ! بر سرم سایه فکن چون نسیم نوبهار بر آشیانم کن گذر تا که گلباران شود کلبهء ویران من تا بهار زندگی، آمد بیا آرام جان تا نسیم از سوی گل، آمد بیا دامن کشان چون سپندم بر سر آتش‌نشان بنشین دمی چون سرشکم در کنار بنشین، نشان سوز نهان
تا بهار دلنشین آمده سوی چمن ای بهار آرزو! بر سرم سایه فکن چون نسیم نوبهار بر آشیانم کن گذر تا که گلباران شود کلبهء ویران من بازآ ببین در حیرتم، بشکن سکوت خلوتم چون لاله صحرا ببین، در چهره داغ حسرتم ای روی تو آئینه‌ام، عشقت غم دیرینه‌ام بازآ چو گل در این بهار، سر را بنه بر سینه‌ام
