متن آهنگ ای دوست احمد رضا نبی زاده

افسوس که نامه جوانی طی شد
و آن تازه بهار زندگانی دی شد
آن مرغ طرب که نام او بود شباب
فریاد ندانم که کی آمد کی شد

از آمدنم نبود گردون را سود
وز رفتن ما جلال و جاهش نفزود
وز هیچ کسی نیز دو گوشم نشنود
کاین آمدن و رفتنم از بهر چه بود

ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم
وین یکدم عمر غنیمت شمریم
فردا که ازین دیر فنا درگذریم
با هفت هزار سالگان سر بسریم

با نفس هميشه در نبردم چه کنم
وز کرده ي خويشتن به دردم، چه کنم
گيرم که ز من در گذراني چه کنم
زین شرم که دیدی که چه کردم، چه کنم

دریاب که از روح جدا خواهی شد
در پرده اسرار فنا خواهی شد
می نوش ندانی به کجا آمده‌ای
خوش باش ندانی به کجا خواهی شد

کو محرم راز تا بگویم یک دم
کز اول کار خود چه بودست آدم
محنت‌زده‌ای، سرشته‌ای از گل غم
یک چند جهان بگشت و برداشت قدم



ارسال از ترمیناتور