ای وای ای وای ای وای ای وای ای وای ای وای ای وای که دلت سنگ سیاه بود ای وای که وفا از تو جدا بود با من نگو از مهر و محبت تو مهر و محبتت کجا بود؟ ای وای ای وای ای وای ای وای ای وای ای وای
دستای من و تو از همدیگه دور شد این خونه ی روشن بی تو سوت و کور شد تو بارون گریه وقتی که می رفتی اشکم سر مژگون مروارید نور شد ای وای ای وای ای وای ای وای ای وای ای وای
تو اون در باغ سبزی که دادی نشونم ای وای که به دیوار بلند غصه وا شد ما هردو باهم این کوره راهو پیش گرفتیم ای وای دیگه راه من و تو از هم جدا شد ای وای که دلت سنگ سیاه بود ای وای که وفا از تو جدا بود با من نگو از مهر و محبت تو مهر و محبتت کجا بود؟ ای وای ای وای ای وای ای وای ای وای ای وای
