متن آهنگ باده شبگیر ایرج بسطامی

زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست
پیرهن چاک و غزلخوان و صراحی در دست

نرگسش عربده جوی و لبش افسوس کنان
نیم شب مست به بالین من آمد بنشست

سر به بالین من آورد و به آواز حزین
گفت ای عاشق دیوانه ی من خوابت هست؟

عاشقی را که چنین باده ی شبگیر دهند
کافر عشق بود گر نبود باده پرست

برو ای زاهد و بر دردکشان خرده مگیر
که ندادند جز این تحفه به ما روز الست

خنده ی جام می و زلف گره گیر نگار
ای بسا توبه که چون توبه ی حافظ بشکست