شب ما شبستان باران گل اشک و باران و پنهان پنهان تر از آه شبهایی پیداتر از لاله ی مایی نمی گیری ای سرو بارانی من تو را بی ازین ساکتی تیر شکسته نمی پرسی آخر چرا زار و تنهام به امید رویت در اینجا نشسته از شاخه آب تا چشمه ماه چرا هیس خدایا راه رسیدن هستی شنیدن از آن باغ رویا با من تو بنشین شبیه گل سحر که خبر داری عزیزم دیدی چه ها کرد گل روی تو به باغ نظر با من بی دل ای آه عاشقانه در سینه من ای روشن از نگاهت آیینه من از شاخه آب تا چشمه ماه چرا هیس خدایا راه رسیدن هستی شنیدن به آن باغ رویا
