باور کن صدامو باور کن صدایی که تلخ و خسته س باور کن ، قلبمو باور کن قلبی که کوهه اما شکسته س باور کن ، دستامو باور کن که ساقه ی نوازشه باور کن ، چشم منو باور کن که یک قصیده خواهشه . وسوسه ی عاشق شدن التهاب لحظه هامه حسرت فریاد کردن اسم کسی با صدامه اسم تو ، هر اسمی که هس مثل غزل چه عاشقانه س پر وسوسه ، مثل سفر مثل غربت صادقانه س باور کن ، اسممو باور کن من فصل بارون برگم مطرود باغ و گل و شبنم درختم ، درخت خشکی تو دست تگرگم باور کن ، همیشه باور کن که من به عشق صادقم باور کن ، حرف منو باور کن که من همیشه عاشقم
