تو دیدی از نگاهم غریبی بی پناهم چونین کردی اسیرم نترسیدی ز آهم تو آنجا من اینجا چه بختی شد نصیبم چه خواهد غم تو ز قلب بی شکیبم
ز عشق دل فروزت، فروزت چو شمع شب بسوزم بسوزم ز قطره های باران ز شبنم بهاران گل به چمن گشاید ز اشک عاشقانه ز گریه شبانه این دل من گشاید
چون شانگاه شود چراغی بسوزد به خانه من ای خدا از وفا کز چرا نگیرد نشانه من تو ندانی غمو سوز نهانم خدا داند ز چه آتش زدی به آشیانم خدا داند ز قطره های باران ز شبنم بهاران گل به چمن گشاید ز اشک عاشقانه ز گریه شبانه این دل من گشاید
تو دیدی از نگاهم غریبی بی پناهم چونین کردی اسیرم نترسیدی ز آهم تو آنجا من اینجا چه بختی شد نصیبم چه خواهد غم تو ز قلب بی شکیبم
