بر من بتاب ای ماه من ، بر من که سرد و تیره ام در حسرت شمع رهی ، بر سایه خود تیره ام بر من بتاب ای نازنین ، بر این غریب غم زده اون که پی اعجاز تو ، به شوق دیدار اومده
در من تب دلداگی سر می کشه ، حس نیازم سوی تو پر می کشه گفتم گناهم را نمی بخشی ولی این دل مرا به عمق باور می کشه
