متن آهنگ بوف کور داریوش

می‌نویسم از غروبم
از سقوط هفت هزار سال
از افول یک تمدن
مرگ شعر، شکستن بال
می‌نویسم از جوانی
از رگ سبز گذشته
از تبار کوه دماوند
از کتاب نانوشته


رنگ این سالای آخر
رنگ نثر بوف کوره
مثل خودکشی صادق
از غم مرگ غروره


زیر پاهای تو هستم
تو منو زنده نگهدار
از تو شعر قرن پنجم
رستم قصه رو بردار
تو منو زنده نگهدار
من هویت تو هستم
خاک سرخ وطنم
که از سکوت تو شکستم