همسفر با من و تو جاده بود و جاده بود رنج دشواری راه...با تو اما ساده بود جز تو تقدیر منو کی به فردا گره زد زیر تار و پود شب نقشی از خاطره زد کی امید تازه ای... به شب پنجره داد عادت ترانه رو... کی به این هنجره داد اگه کوله بار ...ما چمدونی از دعاست اگه تنپوش سفر پرده ستاره هاست با تو همسفر شدن مثل جاری شدنه کوچ قشلاقی من تا بهاری شدنه
وقتی دست روزگار سرنوشتمو نوشت تا به اسم تو رسید پرشد از بوی بهشت اگه کوله بار ما...چمدونی از دعاست... اگه تنپوش سفر...پرده ستاره هاست..
