متن آهنگ بی خداحافظی (تقدیم به خسرو شکیبایی) رضا صادقی

نپرس اهل ِ کجا بود و تو بغض ِ حنجرش کی بود؟!
مهم اینه که اهلی بود
زمین بود و خاکی بود
کسی که دل به غربت زد تا بغضش موندنی باشه
تا به دنیا بفهمونه نمی خواد
خوندنی باشه
پریدن سخته تا وقتی تو دست ِ آدما سنگ ِ
اگر هم دونه می پاشن
یه جای ِ کار می لنگه
تا وقتی رو به روشونی رفیق و یار وهمدردن
سرتو برنگردون که
عجیب اینبار نامردن
.
.
.
دلم محتاج ِ مرهم نیست که از بی دردی می ترسه
برای ِ گفتن ِ.از عشق
هنوزم تنگه این عرصه
سلام ِ گرمم و اینجا ندادن پاسخی هرگز
چقدر ناجوون مردی
میرم من بی خداحافظ
بی خداحافظ
پریدن سخته تا وقتی تو دست ِ آدما سنگ ِ
اگر هم دونه می پاشن
یه جای ِ کار می لنگه
تا وقتی رو به روشونی رفیق و یار وهمدردن
سرتو برنگردون که
عجیب اینبار نامردن

آهنگساز : علیرضا افکاری
ترانه سرا : مرجان زنگنه