متن آهنگ بیداد محمدرضا شجریان
گلهای تازه شماره 37 همایون
فتنه چشم تو چندان پی بیداد گرفت
که شکیب دل من دامن فریاد گرفت
آنکه آیینه صبح و قدح لاله شکست
خاک شب در دهن سوسن آزاد گرفت
آه از شوخی چشم تو که خونریز فلک
دید این شیوه مردم کشی و یاد گرفت
منم و شمع دل سوخته یا رب مددی
که دگرباره شب آشفته شد و باد گرفت
شعرم از ناله عشاق غم انگیزتر است
داد از آن زخمه که دیگر ره بیداد گرفت
سایه ما کشته عشقیم که آن شیرین کار
مصلحت را مدد از تیشه فرهاد گرفت
باغ نظر (همایون)
آنکه هلاک من همی خواهد و من سلامتش
هر چه کند به شاهدی کس نکند ملامتش
باغ تفرج است و بس ،میوه نمی دهد به کس
جز به نظر نمی رسدسیب درختقامتش
کاش که در قیامتش بار دگر بدیدمی
کآنچه گناه او بود من بکشم غرامتش
فرهنگ شریف|گوینده:آذر پژوهش | سبک:همایون
