تخت چوبی اتاقم باز دلش هواتو کرده کمرش شکسته بی تو تن چوبیش پر درده طفلکی مثل دل من داره اون گوشه می پوسه پای رفتن که نداره کجا دنبالت بگرده؟ جای لب های تو مونده روی اون فنجون قهوه فال چشماتو که خوندم میگه دنیا با ما قهره روی دستگیره اون در جای دستای تو سرده آینه از چشام می پرسه اون چرا بر نمی گرده؟ تخت چوبیم تو رو می خواد اشکای منو نمی خواد تخت چوبیم تو رو می خواد اشکای منو نمی خواد
خیسه دست و بال شیشه پرده چین خورده و زرده پنجره بازه به بارون من دلم هواتو کرده یکی منتظر نشسته لب پله پای نرده باد به گوش من می خونه اون دیگه بر نمی گرده چیزی جز اشک نبودت چشم ما رو تر نکرده روی شونه های دیوار سایه من گریه کرده بعد تو کسی عزیزم اسممو صدا نکرده به کسی دستای سردم جز تو اعتنا نکرده تخت چوبیم تو رو می خواد اشکای منو نمی خواد تخت چوبیم تو رو می خواد اشکای منو نمی خواد تخت چوبیم تو رو می خواد اشکای منو نمی خواد تخت چوبیم تو رو می خواد اشکای منو نمی خواد
