متن آهنگ ترانه شماره 11 محمدرضا شجریان

ما ز یاران چشم یاری داشتیم

خود غلط بود انچه می پنداشتیم


تا درخت دوستی کی بر دهد

حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم


گفت و گو ایین درویشی نبود

ور نه با توماجراها داشتیم


گلبن حسنت نه خود شد دلفروز

ما دم همت بر او بگماشتیم


گلبن حسنت نه خود شد دلفروز

ما دم همت بر او بگماشتیم


شیوه چشمت فریب جنگ داشت

ما ندانستیم و صلح انگاشتیم


نکته ها رفت و شکایت کس نکرد

جانب حرمت فرو نگذاشتیم


گفت خود دادی به ما دل حافظا

ما محصل بر کسی نگماشتیم